Deze week moest Chaja flink aan de slag met haar animatie om het op tijd af te krijgen. Voor mij kwam dit niet zo heel vervelend uit, aangezien ik al 5 dagen ziekjes ben. Zo verkouden dat ik er af en toe oor- en hoofdpijn van krijg. Ook een beetje verhoging en het plaatje is compleet.
We gingen donderdag naar Akihabara, dit is de het electronica mekka van Tokio (misschien wel van de wereld). Hier besloot ik op zoek te gaan naar wat gekke souveniers. Zulke bizarre dingen kan je hier kopen. Waaronder action figures van films, anime en manga. Maar ook half naakte basisschool meisjes :S Rare figuren lopen hier rond.
Ook speelden we in een van de vele arcades. Ik versloeg een Japanner met Street Fighter 4 wat volgens veel andere buitenlanders bijna onmogelijk is aangezien de Japnners zoveel spelletjes in de Arcade speelden. M`n dag was meteen goed :)
Gister gingen Chaja en ik naar Ueno park. Hier speelden allemaal bandjes en trad een goochelaar op. We bezochten in dit park een Japanse traditionele tempel waar ook een echt samurai pak tentoongesteld stond. Hierna besloten we alweer naar de kaiten sushi te gaan om voor de laatste keer sushi eten.
Toen gingen we naar Ginza. Dit gebied bestaat uit straten met heel veel dure winkels en heel veel neon licht. Verder valt er weinig over te zeggen, denk ik.
We wilden 's avons naar een bruut techno feest gaan in een van de hipste clubs van Tokyo, maar ik besloot ziek te zijn en daarom ging het hele feest niet door. Naja, voor ons dan. Niet dat het hele feest gecanceld werd door onze afwezigheid.
Vandaag is Chaja nog even bezig met haar animatie. Zodat ik tijd heb om Murakami te lezen en me ziek en zielig te voelen. Hopelijk gaat het vanavond weer iets beter met me, want we willen onze longen uit de lijf gaan zingen in een Karaoke bar.
Mijn reis is nu zo goed als over en ik zal Chaja ook weer voor 5 weken moeten missen. Achteraf ben ik wel bij dat ik me door de eerste paar weken heb gesleept en toch door ben gegaan. Je moet het jezelf niet altijd te makkelijk maken denk ik.
Voor degenen die mij dinsdag op Schiphol willen verwelkomen zal ik nog een keer mijn vluchtdetails op een rijtje zetten. Ik verwacht een erg hoge opkomst, want op dit tijdstip heeft niemand nog school, stage of werk :P
Tokyo Narita -> Hong Kong (vlucht CX521): vertrek 16.20 (15 dec), aankomst 20.40 (15 dec)
Hong Kong -> Amsterdam (vlucht CX271): vertrek 0.30 (16 dec), aankomst 6.25 (16 dec)
zaterdag 13 december 2008
maandag 8 december 2008
Tokio!
Zondag stond ik vroeg in de ochtend vol verwachting op de bushalte. Daar was hij dan eindelijk! Zonder gekke snor of groene baard gelukkig! Richard de bikkel! Wilde meteen Tokyo verkennen dus we besloten meteen maar de stad in te gaan. We bezochten Shibuya en Harajuku en het Jojogi park wat erg leuk is op zondag, want dan zijn er gekke rockebilly´s en kleine rocksterretjes en meer gekke japanse onzin.
We hadden het erg naar onze zin. (haha dat is bijna een gedicht)
Nu mag Richard weer wat schrijven:
's Avonds gingen we meteen maar aan de Sushi. We zijn per slot van rekening in Japan! Verdeurie, wat was dat godsgruwelijk lekker! hET ETEN KWAM BIJNA LETTERLIJK MIJN MOND BINNEN GEWANDELD. hELAAS BLEEK CAPS LOCK AAN TE STAAN. Dus die zette ik maar even uit. Maar de sushi draaide op een lopende band , wat zeg ik liep op de lopende band! En vervolgens kon je dan een schoteltje met inktvis en ander afval uit de zee, met rijst pakken.
Na het avondmaal, op de terugweg naar het station, besloten wij een spelletje te spelen in de Arcade hal. Je moest als een gek op gekleurde knoppen rammen. Helaas waren Chaja en ik hier niet zo'n ster in. Dat moeten we maar aan de Japanners over laten. En toen waren we moe.
Chaja:
en gingen we slapen. De voglende dag moet Richard meteen cultureel doen van mij. We gingen naar de Kunsttrienale in Yokohama. Je koopt 1 kaartje en je kunt door heel Yokohama verspreid hedendaagse kunstbekijken van over de hele wereld.
Dat was leuk. Alleen hangt er een vloek over Yokohama, want elke keer als ik daar ben is het rotweer! Zo ook deze keer! Het was heel koud en het regenede. Dat was wel even wennen voor Richard. We zagen veel schokkende, vieze, grappige kunst. Na wat curry besloten we naar Chinatown te gaan. Maar met mijn geweldige richtings gevoel raakte we natuurlijk hopeloos verdwaald. Toen de directeur van de Audi dealer ons de weg had gewezen, waren we zo koud dat we maar terug naar huis gingen.
Toen was Richard weer:
Dinsdag moest Chaja aan school werken en besloot Richard met Chau (een Vietnamese Australier of andersom) naar een Japanse tuin te gaan kijken. Dat was erg leuk, want het was herfst en dat gaf mooie kleuren. Ik kwam erachter dat ze ook hier tempels hadden. Jeeee nog meer tempels! Leuk zeg.... Toen gingen we zelfgekookte pasta eten. Dit was erg fijn na al dat rijst en noedels.
's Avonds speelden we poker met de huisgenoten van Chaja. Dit was erg gezellig.
C: De volgende dag moest Chaja alwéér naar school en Richard besloot een dagje te relaxen thuis. Na school spraken we af in Kichijoji, omdat ik het daar leuk vind en dan moet Richard het natuurlijk ook zien!
We gingen alweer kaiten-sushi eten, want Richard is nu al verslaaft! En daarna gingen we romantisch door het park lopen en toen gingen we Nihon-shu (Sake) drinken!
En toen naar huis.
Richard aan jouw de eer:
Oh wat is dit toch romantisch. Chaja, wat zeg je ervan om samen een roman te schrijven?
Maargoed: Donderdag gingen we naar Odaiba om een replica van het vrijheidsbeeld, een neppe Eifeltoren, de neppe Brooklyn Bridge en nep Rome te bekijken. Om dit alles van bovenaf te bekijken gingen we in het gebouw van de Japanse telivisie. Hier kwamen we aan op de 25e verdieping in een grote bol, waar een speurtocht voor ons was georganiseerd. Misschien ook voor andere kindertjes. Dikke pret :) Na dit hoge avontuur begaven wij ons wat lager in een winkelcentrum wat Rome voor moest stellen. Hier konden we ons geld verspillen in een automaat met belachelijk grote repen Chocola. Na meer dan 10 euro uitgegeven te hebben, gaven we de moet maar op. Om de pijn te verzachten kochten we snoep sigaretten die naar echte sigaretten smaakten. Blegh! Rare Japanners.
Chajaaa:
Toen moesten we natuurlijk ook piru-kura maken! Een hokje waarin je gek poseert en dan een foto van jezelf maakt (van ons alle 2 in dit geval) en die je dan daarna kan bekladderen. Anyway het is erg leuk, Richard laat het wel zien als hij terug is.
Toen gingen we volgens mij weer naar huis? Richard zat al de hele tijd te miepen dat hij Ramen wilde eten, dus dat gingen we toen maar eens doen!
ik heb honger dus Richard mag weer:
Nadat ik ooit een film had gezien die over ramen ging had ik hier zo'n in gekregen dat mijn verwachtingen erg hoog waren. Helaas viel de ramen mij ietwat tegen. Waarschijnlijk door die hoge verwachtingen.
Zaterdag hadden we te horen gekregen dat er ergens een Duitse kerstmarkt was. Vol goede moet gingen we hier heen om Gluwein te drinken. De kerstmarkt bleek een door een kleine Duitse kerk georganiseerd te zijn.
(Chaja)
Dit was een vrij enge gebeurtenis. We liepen in Japan en we lopen de hoek om en bevinden ons tussen honderden Duitse protestanten! Wij voelden ons hier hiet helemaal thuis. Dus al we vluchten al snel weg.
(richard)
Om wat stoom af te blazen van dit alles liepen we een Karaoke bar binnen. Uit volle borst komen de meest prachtige klanken uit onze goude strotjes. ROlling Stones, Beatles, Nirvana, David Bowie en andere klassiekers worden door ons gezongen.
Na weer een beetje te zijn bijgekomen van alle Duitse gebeurtenissen, gingen we naar Shinjuku. Voor degenen die Lost in Translation hebben gezien; in dit gebied is die film opgenomen. Heel veel wolkenkrabbers staan hier. In een ervan gingen we met de lift naar boven om op de 54ste verdieping de zonsondergang te bekijken.
(Chaja)
Na nog meer sushi gingen geloof ik weer naar huis. Wat de dag daarna hebben gedaan zijn we allebij vergeten dus dan zal niet heel boeiend zijn geweest.
Maandag daarintegen! Gingen we naar Fuji-Q highland een pretpark in de buurt van Tokyo (in de buurt is hier 2,5 uur reizen). Dit pretpark staat bekent om zijn snelle, hoge en enge achtbanen!
Nou dat waren ze ook! Na deze dag was ik mijn stem kwijt omdat ik zo hard gegild had! Er was ook een spookhuis dat ik echt eng vond (Richard ook!) Het was een helemaal donker ziekhuis, waar je je weg in moest vinden, om de hoekjes stonden acteurs verkleeld als dode zieken, die je heel erg lieten schrikken (ik wil die baan!)
Er was ook een hele enge achtbaan, waarbij je stoeltje naar de karretjes hing en je benen los wiebelde. niet alleen de achtbaan ging over de kom maar de stoeltjes waar je in zat gingen ook nog een een over kop!
R: Twee achtbanen in het park hadden records verbroken in het Guiness Book of Records.
Dinsdag moest Chaja weer naar school en ging Richard een boek lezen. Na school gingen we met twee Japanse vriendinnen van Chaja Mario Karten in de Arcade. En nog meer Pirukura maken.
Woensdag moest Chaja verder aan haar animatie.
Via via hadden we te horen gekregen dat er buitenlandse mensen werden gezocht om te figureren in een Japanse film. Dit leek ons wel leuk om te doen. Zo gezegd zo gedaan. En om 10 uur 's ochtends stonden we in de rij bij een nachtclub met 500 andere buitenlanders. We moesten fans spelen van een Kiss achtige band tijdens een rockconcert. Handjes in de lucht en headbangen maar... voor 12 uur :S En steeds hetzelfde liedje van 2 minuten. Gelukkig kregen we 125 euro voor deze ongein wat een hele hoop goed maakte. Het was een leuke ervaring, maar het duurde wel iets te lang in mijn ogen. Doodvermoeid gingen we om 10 uur 's avonds weer naar huis.
Chaja
De volgende dag besloten we ons nieuw verdiende geld meteen uit te geven, omdat we allebij gaten in onze schoenen hadden! Richard had nep-addidassen laten maken in Vietnam, maar dat was niet helemaal de kwaliteit die hij gehoopt had en na minder dan 2 weken vielen ze uit elkaar!
Mijn schoenen waren gewoon al 100 jaar oud.
Omdat toch nog naar Chinatown wilden besloten we naar Yokohama te gaan, maar natuurlijk zoals altijd in Yokohama, het regende!
Maar deze keer trokken wij ons daar niks van aan.
pff jeetje wat word dit een lang verhaal zeg. We kochten dus hippe schoenen en zagen Chinatown, leuk.
R: ik voelde me een beetje pips 's avonds, dus besloot maar wat bier erin te gooien in een echte Izakaya (Japanse bar). Dit scheen volgens sommige huisgenoten de remedie te zijn. En na een aantal drankspelletjes voelde ik mij niet meer zo ziek.
Zaterdag gingen we naar Chaja's school om te sporten. We speelden hier samen met veel Japanners trefbal, uni-hockey en basketbal. Hier kwam ik er ook achter dat mijn knie echt genezen is. Jee!
Chaja
Gister was moeilijk, vandaag moest ik aan school.
Kijk foto's:
http://picasaweb.google.com/richardinazie/Tokio#
of
http://picasaweb.google.com/chajaa/RichardInTokio#
We hadden het erg naar onze zin. (haha dat is bijna een gedicht)
Nu mag Richard weer wat schrijven:
's Avonds gingen we meteen maar aan de Sushi. We zijn per slot van rekening in Japan! Verdeurie, wat was dat godsgruwelijk lekker! hET ETEN KWAM BIJNA LETTERLIJK MIJN MOND BINNEN GEWANDELD. hELAAS BLEEK CAPS LOCK AAN TE STAAN. Dus die zette ik maar even uit. Maar de sushi draaide op een lopende band , wat zeg ik liep op de lopende band! En vervolgens kon je dan een schoteltje met inktvis en ander afval uit de zee, met rijst pakken.
Na het avondmaal, op de terugweg naar het station, besloten wij een spelletje te spelen in de Arcade hal. Je moest als een gek op gekleurde knoppen rammen. Helaas waren Chaja en ik hier niet zo'n ster in. Dat moeten we maar aan de Japanners over laten. En toen waren we moe.
Chaja:
en gingen we slapen. De voglende dag moet Richard meteen cultureel doen van mij. We gingen naar de Kunsttrienale in Yokohama. Je koopt 1 kaartje en je kunt door heel Yokohama verspreid hedendaagse kunstbekijken van over de hele wereld.
Dat was leuk. Alleen hangt er een vloek over Yokohama, want elke keer als ik daar ben is het rotweer! Zo ook deze keer! Het was heel koud en het regenede. Dat was wel even wennen voor Richard. We zagen veel schokkende, vieze, grappige kunst. Na wat curry besloten we naar Chinatown te gaan. Maar met mijn geweldige richtings gevoel raakte we natuurlijk hopeloos verdwaald. Toen de directeur van de Audi dealer ons de weg had gewezen, waren we zo koud dat we maar terug naar huis gingen.
Toen was Richard weer:
Dinsdag moest Chaja aan school werken en besloot Richard met Chau (een Vietnamese Australier of andersom) naar een Japanse tuin te gaan kijken. Dat was erg leuk, want het was herfst en dat gaf mooie kleuren. Ik kwam erachter dat ze ook hier tempels hadden. Jeeee nog meer tempels! Leuk zeg.... Toen gingen we zelfgekookte pasta eten. Dit was erg fijn na al dat rijst en noedels.
's Avonds speelden we poker met de huisgenoten van Chaja. Dit was erg gezellig.
C: De volgende dag moest Chaja alwéér naar school en Richard besloot een dagje te relaxen thuis. Na school spraken we af in Kichijoji, omdat ik het daar leuk vind en dan moet Richard het natuurlijk ook zien!
We gingen alweer kaiten-sushi eten, want Richard is nu al verslaaft! En daarna gingen we romantisch door het park lopen en toen gingen we Nihon-shu (Sake) drinken!
En toen naar huis.
Richard aan jouw de eer:
Oh wat is dit toch romantisch. Chaja, wat zeg je ervan om samen een roman te schrijven?
Maargoed: Donderdag gingen we naar Odaiba om een replica van het vrijheidsbeeld, een neppe Eifeltoren, de neppe Brooklyn Bridge en nep Rome te bekijken. Om dit alles van bovenaf te bekijken gingen we in het gebouw van de Japanse telivisie. Hier kwamen we aan op de 25e verdieping in een grote bol, waar een speurtocht voor ons was georganiseerd. Misschien ook voor andere kindertjes. Dikke pret :) Na dit hoge avontuur begaven wij ons wat lager in een winkelcentrum wat Rome voor moest stellen. Hier konden we ons geld verspillen in een automaat met belachelijk grote repen Chocola. Na meer dan 10 euro uitgegeven te hebben, gaven we de moet maar op. Om de pijn te verzachten kochten we snoep sigaretten die naar echte sigaretten smaakten. Blegh! Rare Japanners.
Chajaaa:
Toen moesten we natuurlijk ook piru-kura maken! Een hokje waarin je gek poseert en dan een foto van jezelf maakt (van ons alle 2 in dit geval) en die je dan daarna kan bekladderen. Anyway het is erg leuk, Richard laat het wel zien als hij terug is.
Toen gingen we volgens mij weer naar huis? Richard zat al de hele tijd te miepen dat hij Ramen wilde eten, dus dat gingen we toen maar eens doen!
ik heb honger dus Richard mag weer:
Nadat ik ooit een film had gezien die over ramen ging had ik hier zo'n in gekregen dat mijn verwachtingen erg hoog waren. Helaas viel de ramen mij ietwat tegen. Waarschijnlijk door die hoge verwachtingen.
Zaterdag hadden we te horen gekregen dat er ergens een Duitse kerstmarkt was. Vol goede moet gingen we hier heen om Gluwein te drinken. De kerstmarkt bleek een door een kleine Duitse kerk georganiseerd te zijn.
(Chaja)
Dit was een vrij enge gebeurtenis. We liepen in Japan en we lopen de hoek om en bevinden ons tussen honderden Duitse protestanten! Wij voelden ons hier hiet helemaal thuis. Dus al we vluchten al snel weg.
(richard)
Om wat stoom af te blazen van dit alles liepen we een Karaoke bar binnen. Uit volle borst komen de meest prachtige klanken uit onze goude strotjes. ROlling Stones, Beatles, Nirvana, David Bowie en andere klassiekers worden door ons gezongen.
Na weer een beetje te zijn bijgekomen van alle Duitse gebeurtenissen, gingen we naar Shinjuku. Voor degenen die Lost in Translation hebben gezien; in dit gebied is die film opgenomen. Heel veel wolkenkrabbers staan hier. In een ervan gingen we met de lift naar boven om op de 54ste verdieping de zonsondergang te bekijken.
(Chaja)
Na nog meer sushi gingen geloof ik weer naar huis. Wat de dag daarna hebben gedaan zijn we allebij vergeten dus dan zal niet heel boeiend zijn geweest.
Maandag daarintegen! Gingen we naar Fuji-Q highland een pretpark in de buurt van Tokyo (in de buurt is hier 2,5 uur reizen). Dit pretpark staat bekent om zijn snelle, hoge en enge achtbanen!
Nou dat waren ze ook! Na deze dag was ik mijn stem kwijt omdat ik zo hard gegild had! Er was ook een spookhuis dat ik echt eng vond (Richard ook!) Het was een helemaal donker ziekhuis, waar je je weg in moest vinden, om de hoekjes stonden acteurs verkleeld als dode zieken, die je heel erg lieten schrikken (ik wil die baan!)
Er was ook een hele enge achtbaan, waarbij je stoeltje naar de karretjes hing en je benen los wiebelde. niet alleen de achtbaan ging over de kom maar de stoeltjes waar je in zat gingen ook nog een een over kop!
R: Twee achtbanen in het park hadden records verbroken in het Guiness Book of Records.
Dinsdag moest Chaja weer naar school en ging Richard een boek lezen. Na school gingen we met twee Japanse vriendinnen van Chaja Mario Karten in de Arcade. En nog meer Pirukura maken.
Woensdag moest Chaja verder aan haar animatie.
Via via hadden we te horen gekregen dat er buitenlandse mensen werden gezocht om te figureren in een Japanse film. Dit leek ons wel leuk om te doen. Zo gezegd zo gedaan. En om 10 uur 's ochtends stonden we in de rij bij een nachtclub met 500 andere buitenlanders. We moesten fans spelen van een Kiss achtige band tijdens een rockconcert. Handjes in de lucht en headbangen maar... voor 12 uur :S En steeds hetzelfde liedje van 2 minuten. Gelukkig kregen we 125 euro voor deze ongein wat een hele hoop goed maakte. Het was een leuke ervaring, maar het duurde wel iets te lang in mijn ogen. Doodvermoeid gingen we om 10 uur 's avonds weer naar huis.
Chaja
De volgende dag besloten we ons nieuw verdiende geld meteen uit te geven, omdat we allebij gaten in onze schoenen hadden! Richard had nep-addidassen laten maken in Vietnam, maar dat was niet helemaal de kwaliteit die hij gehoopt had en na minder dan 2 weken vielen ze uit elkaar!
Mijn schoenen waren gewoon al 100 jaar oud.
Omdat toch nog naar Chinatown wilden besloten we naar Yokohama te gaan, maar natuurlijk zoals altijd in Yokohama, het regende!
Maar deze keer trokken wij ons daar niks van aan.
pff jeetje wat word dit een lang verhaal zeg. We kochten dus hippe schoenen en zagen Chinatown, leuk.
R: ik voelde me een beetje pips 's avonds, dus besloot maar wat bier erin te gooien in een echte Izakaya (Japanse bar). Dit scheen volgens sommige huisgenoten de remedie te zijn. En na een aantal drankspelletjes voelde ik mij niet meer zo ziek.
Zaterdag gingen we naar Chaja's school om te sporten. We speelden hier samen met veel Japanners trefbal, uni-hockey en basketbal. Hier kwam ik er ook achter dat mijn knie echt genezen is. Jee!
Chaja
Gister was moeilijk, vandaag moest ik aan school.
Kijk foto's:
http://picasaweb.google.com/richardinazie/Tokio#
of
http://picasaweb.google.com/chajaa/RichardInTokio#
zaterdag 22 november 2008
Full Moon Party en Ko Tao
Twee weken geleden ging ik naar Ko Pha Ngan om daar es flink te feesten. En dat lukte dan ook wel aardigh. Helaas zat ik niet in het feestcentrum van Ko Pha Ngan maar ergens op een afgelegen strand waar verder niks te beleven viel. Ook natuurlijk een keertje lekker als je rustig een boek op het strand wil lezen, maar helaas was het bijna constant bewolkt en scheen de zon maar een paar uur de hele week. Erg veel buiten kwam ik dus niet.
Gelukkig kon ik dus 's avonds flink feesten. De eerste avond daar ontmoette ik twee fransen met wie ik naar een Pool Party ging. Helaas wist ik niet dat het een pool party was en moest ik maar in de bar feesten. Ook leuk natuurlijk. Meteen mn baard maar oranje geverfd, want ja ik was er toch en de verf toevallig ook. Zonder verf was het lastig gegaan. Ik ontmoette op dit feest meteen al een boel mensen die ik in de afgelopen maanden eerder was tegegekomen. Dat was dus wel gezellig om te kijken wat zij gedaan hadden en hoe het verder met hen ging.
De volgende dag was er een pre full moon party op het strand waar ook de dag later het grote feest zou plaats vinden. Hier kon ik al een beetje zien hoe massaal het allemaal zou gaan worden. Echt zo veel mensen daar. En er was vuur... en zoals sommige weten gaan vuur en ik goed of juist niet goed, hoe je het maar bekijkt goed samen. Ik sprong door de hoepel van vuur, maar raakte met de achterkant van mn linker onderbeen de hoepel. Ach ja, volgende dag een beetje rood verder niet zo spectaclair.
Dan de full moon party. Zo groot, zo veel mensen (700), zo veel verschillende bars met verschillende muziek. Eindelijk na twee maanden slechte muziek in de clubs eindelijk is wat normaals. Flink gefeest op minimal en goa!! Ook hier kwam ik veel oude bekenden tegen, een stuk of 20 denk ik wel. De australiers met wie ik 4 weken samen had gereist kwam ik nu ook weer tegen. Tot een uurtje of 9 ging het feest (voor mij althans ) door, maar toen waren er ook nog maar een paar honderd mensen over op het strand. Ik sprak met de australiers af om samen naar Ko Tao te gaan (een eiland in de buurt). Hier had ik veel goede verhalen over gehoord.
Twee dagen later ging ik daar dan ook heen, waar ik een dag later de autraliers ontmoette. Ook hier flinki veel gefeest en gechilled. Helaas nog steeds niet veel zon, maar wel al meer dan de week ervoor. We besloten scooters te huren voor een paar dagen om zo het eilandje te kunnen bekijken. Helaas was het wegdek af en toe echt super slecht; diepe geulen en hobbels. Meteen de eerste dag 2 keer gevallen, gelukkig uit zo goed als stilstand dus er was bij mij als bij de scooter weinig schade.
Drie dagen geleden ging ik naar Bangkok om daar wat inkopen te doen voor het koude Japan. Mn budget gaat er een beetje te hard doorheen, maargoed om in mn T-shirt en korte broek te lopen terwijl het 12 graden is, zie ik ook niet zo zitten. En dan vanmiddag dan eindelijk op het vliegtuig naar Chaja gestapt. De afgelopen paar weken heb ik afgeteld en kan niet wachten om haar over 11 uur plat te knuffelen! Op dit moment ben ik op het vliegveld in Kuala Lumpur aan het wachten op mn vlucht naar Tokyo, die over 1,5 uur gaat.
Nieuwe foto's staan online, maar ze staan niet op volgorde. Ook moet ik ze nog even voorzien van bijschrift. Maar dat komt een andere dag wel weer, want de muis hier doet het niet...
Gelukkig kon ik dus 's avonds flink feesten. De eerste avond daar ontmoette ik twee fransen met wie ik naar een Pool Party ging. Helaas wist ik niet dat het een pool party was en moest ik maar in de bar feesten. Ook leuk natuurlijk. Meteen mn baard maar oranje geverfd, want ja ik was er toch en de verf toevallig ook. Zonder verf was het lastig gegaan. Ik ontmoette op dit feest meteen al een boel mensen die ik in de afgelopen maanden eerder was tegegekomen. Dat was dus wel gezellig om te kijken wat zij gedaan hadden en hoe het verder met hen ging.
De volgende dag was er een pre full moon party op het strand waar ook de dag later het grote feest zou plaats vinden. Hier kon ik al een beetje zien hoe massaal het allemaal zou gaan worden. Echt zo veel mensen daar. En er was vuur... en zoals sommige weten gaan vuur en ik goed of juist niet goed, hoe je het maar bekijkt goed samen. Ik sprong door de hoepel van vuur, maar raakte met de achterkant van mn linker onderbeen de hoepel. Ach ja, volgende dag een beetje rood verder niet zo spectaclair.
Dan de full moon party. Zo groot, zo veel mensen (700), zo veel verschillende bars met verschillende muziek. Eindelijk na twee maanden slechte muziek in de clubs eindelijk is wat normaals. Flink gefeest op minimal en goa!! Ook hier kwam ik veel oude bekenden tegen, een stuk of 20 denk ik wel. De australiers met wie ik 4 weken samen had gereist kwam ik nu ook weer tegen. Tot een uurtje of 9 ging het feest (voor mij althans ) door, maar toen waren er ook nog maar een paar honderd mensen over op het strand. Ik sprak met de australiers af om samen naar Ko Tao te gaan (een eiland in de buurt). Hier had ik veel goede verhalen over gehoord.
Twee dagen later ging ik daar dan ook heen, waar ik een dag later de autraliers ontmoette. Ook hier flinki veel gefeest en gechilled. Helaas nog steeds niet veel zon, maar wel al meer dan de week ervoor. We besloten scooters te huren voor een paar dagen om zo het eilandje te kunnen bekijken. Helaas was het wegdek af en toe echt super slecht; diepe geulen en hobbels. Meteen de eerste dag 2 keer gevallen, gelukkig uit zo goed als stilstand dus er was bij mij als bij de scooter weinig schade.
Drie dagen geleden ging ik naar Bangkok om daar wat inkopen te doen voor het koude Japan. Mn budget gaat er een beetje te hard doorheen, maargoed om in mn T-shirt en korte broek te lopen terwijl het 12 graden is, zie ik ook niet zo zitten. En dan vanmiddag dan eindelijk op het vliegtuig naar Chaja gestapt. De afgelopen paar weken heb ik afgeteld en kan niet wachten om haar over 11 uur plat te knuffelen! Op dit moment ben ik op het vliegveld in Kuala Lumpur aan het wachten op mn vlucht naar Tokyo, die over 1,5 uur gaat.
Nieuwe foto's staan online, maar ze staan niet op volgorde. Ook moet ik ze nog even voorzien van bijschrift. Maar dat komt een andere dag wel weer, want de muis hier doet het niet...
zaterdag 8 november 2008
Chiang Mai
Op naar Chiang Mai! Veel goede verhalen gehoord over deze plaats, en het is ook wel een leuke stad. Geen hoogbouw zoals Bangkok, dus dat geeft wel een gezellige sfeer.
Zoals gewoonlijk had ik maar twee uur in de bus geslapen. Dus uitgeteld op zoek naar een guesthouse om 7 uur 's ochtends. In de Lonely Unit stond een guesthouse beschreven die maar 2 euro kostte voor een single room. Ook zou er een goede backpacker sfeer hangen. Helaas zorgt de Lonely Planet ervoor dat alles wat zij beschreven door alle backpackers (zoals ikzelf :)) gelezen wordt en daarom of duurder wordt of superdruk. Dat laatste was het geval en ze hadden voor de komende week helemaal geen plek meer. Dan maar op zoek naar iets anders in de buurt, het "same same" guesthouse. Ook deze stond in de Loney PLanet als gezellig beschreven en niet al te duur. Natuurlijk ook vol :( Dan maar verder wandelen. Uiteindelijk vond ik er eentje die redelijk goedkoop was, met warme douche en groot bed. Prima. "Hello sexy!" riep de ladyboy die daar werkte.... tja, de waarheid mag gezegd worden zou ik maar zeggen ;)
Toen ik 's middags wakker werd ging ik op internet opzoek naar een massagescholen zodat ik maandag zou kunnen beginnen met een cursus. Helaas was het zondag dus geen was open, dus moest ik de volgende dag maar eens bellen. Ik besloot maar door de stad te gaan wandelen. Er bleek een leuke zondagsmarkt te zijn waar allerlei spullen verkocht werden. 's Avonds ging ik uit met wat medebackpackers die ik ontmoet had in het guesthouse en de ladyboy. We gingen naar een reggae bar. Natuurlijk werd het later dan ik gehoopt had en was ik de volgende dag erg brak.
Ik wilde vroeg opstaan om de massagescholen op te kunnen bellen in de hoop dezelfde dag nog te kunnen beginnen, helaas was er geen plaats meer. Bij een andere school kon ik woensdag met een 5 daagse cursus beginnen. Aangezien ik snel naar het zuiden van Thailand wilde kon ik 5 dagen in 4 dagen proppen.
In de middag had ik een aantal tempels bezocht... ik heb er nu wel genoeg gezien eigenlijk. Maargoed, verder was er niet veel te doen. 's Avonds ging ik met Thomas, een duitser met te veel geld, naar een Thai Boks wedstrijd. In het begin vochten 12 (denk ik ) jarige jongetjes tegen elkaar. Beetje raar om zulke jonge jongens elkaar lens te zien slaan. Gelukkig waren de andere wedstrijden wat oudere boksers.
De volgende dag ging ik met een tour white water raften, bamboe raften, naar een stam waar de vrouwen allemaal goude ringen om hun nek kregen, vanaf 5 jaar oud, elk jaar eentje erbij (zie de foto's) en rijden op een olifant (soort biologische achtbaan als dat beest een stukje naar beneden of omhoog op een berg moet lopen.
Woensdag begon de massage cursus. Ik kreeg een prive cursus van een vrouw die al veel ervaring had in het massagevak. Ze was erg vriendelijk en erg grappig. Ik vond het wel fijn dat ik privelessen kreeg zodat ik meteen wist wat ik goed of fout deed.
Aangezien ik 's avonds niet nog langer uit wilde gaan toen we uit gingen met een groepje mensen (een duitser, een engelsman en een meisje uit Nieuw Zeeland) besloot de Ladyboy me de rest van de dagen me te negeren. en niet eens meer hallo te zeggen. Ik vond hem/haar best wel irritant, dus dit kwam me eigenlijk wel goed uit :)
Nu naar 4 dagen masseren ben ik best wel moe, dus ben blij dat ik kan gaan chillen op de stranden in het zuiden van Thailand. Vanavond neem ik de bus naar Bangkok om daar morgen met de bus naar Kho Pag Ngan te gaan.
Zoals gewoonlijk had ik maar twee uur in de bus geslapen. Dus uitgeteld op zoek naar een guesthouse om 7 uur 's ochtends. In de Lonely Unit stond een guesthouse beschreven die maar 2 euro kostte voor een single room. Ook zou er een goede backpacker sfeer hangen. Helaas zorgt de Lonely Planet ervoor dat alles wat zij beschreven door alle backpackers (zoals ikzelf :)) gelezen wordt en daarom of duurder wordt of superdruk. Dat laatste was het geval en ze hadden voor de komende week helemaal geen plek meer. Dan maar op zoek naar iets anders in de buurt, het "same same" guesthouse. Ook deze stond in de Loney PLanet als gezellig beschreven en niet al te duur. Natuurlijk ook vol :( Dan maar verder wandelen. Uiteindelijk vond ik er eentje die redelijk goedkoop was, met warme douche en groot bed. Prima. "Hello sexy!" riep de ladyboy die daar werkte.... tja, de waarheid mag gezegd worden zou ik maar zeggen ;)
Toen ik 's middags wakker werd ging ik op internet opzoek naar een massagescholen zodat ik maandag zou kunnen beginnen met een cursus. Helaas was het zondag dus geen was open, dus moest ik de volgende dag maar eens bellen. Ik besloot maar door de stad te gaan wandelen. Er bleek een leuke zondagsmarkt te zijn waar allerlei spullen verkocht werden. 's Avonds ging ik uit met wat medebackpackers die ik ontmoet had in het guesthouse en de ladyboy. We gingen naar een reggae bar. Natuurlijk werd het later dan ik gehoopt had en was ik de volgende dag erg brak.
Ik wilde vroeg opstaan om de massagescholen op te kunnen bellen in de hoop dezelfde dag nog te kunnen beginnen, helaas was er geen plaats meer. Bij een andere school kon ik woensdag met een 5 daagse cursus beginnen. Aangezien ik snel naar het zuiden van Thailand wilde kon ik 5 dagen in 4 dagen proppen.
In de middag had ik een aantal tempels bezocht... ik heb er nu wel genoeg gezien eigenlijk. Maargoed, verder was er niet veel te doen. 's Avonds ging ik met Thomas, een duitser met te veel geld, naar een Thai Boks wedstrijd. In het begin vochten 12 (denk ik ) jarige jongetjes tegen elkaar. Beetje raar om zulke jonge jongens elkaar lens te zien slaan. Gelukkig waren de andere wedstrijden wat oudere boksers.
De volgende dag ging ik met een tour white water raften, bamboe raften, naar een stam waar de vrouwen allemaal goude ringen om hun nek kregen, vanaf 5 jaar oud, elk jaar eentje erbij (zie de foto's) en rijden op een olifant (soort biologische achtbaan als dat beest een stukje naar beneden of omhoog op een berg moet lopen.
Woensdag begon de massage cursus. Ik kreeg een prive cursus van een vrouw die al veel ervaring had in het massagevak. Ze was erg vriendelijk en erg grappig. Ik vond het wel fijn dat ik privelessen kreeg zodat ik meteen wist wat ik goed of fout deed.
Aangezien ik 's avonds niet nog langer uit wilde gaan toen we uit gingen met een groepje mensen (een duitser, een engelsman en een meisje uit Nieuw Zeeland) besloot de Ladyboy me de rest van de dagen me te negeren. en niet eens meer hallo te zeggen. Ik vond hem/haar best wel irritant, dus dit kwam me eigenlijk wel goed uit :)
Nu naar 4 dagen masseren ben ik best wel moe, dus ben blij dat ik kan gaan chillen op de stranden in het zuiden van Thailand. Vanavond neem ik de bus naar Bangkok om daar morgen met de bus naar Kho Pag Ngan te gaan.
vrijdag 31 oktober 2008
Data
Het is definitief; ik kom eerder terug. Om ervoor te zorgen dat ik jullie tijdens kerst en oud en nieuw kan komen lastig vallen, kom ik op 16 december om 6.25 uur aan op Schiphol.
En ik ga over 3 weken naar Chaja :D Op 22 november zal ik via Bangkok naar Tokio vliegen om daar de de 23e november aan te komen. Ik kan niet wachten!
Een goeie dag verder...
En ik ga over 3 weken naar Chaja :D Op 22 november zal ik via Bangkok naar Tokio vliegen om daar de de 23e november aan te komen. Ik kan niet wachten!
Een goeie dag verder...
donderdag 30 oktober 2008
Back in Bangkok
Na twee maanden ben ik dan weer terug in Bangkok. Hier om mijn vliegticket naar Amsterdam om te boeken. Waarschijnlijk duurt dit 3 dagen. De bedoeling is rond 15 december terug te vliegen vanuit Tokyo. Gelukkig zit ik nu wat beter in mijn vel dan twee maanden geleden en kan ik wat meer genieten van het gedrocht dat Bangkok heet.
Maargoed, laat ik beginnen bij het begin: Vang Vieng in Laos nog steeds. Hier zijn we in totaal vier dagen gebleven voordat we door gingen verder naar het Noorden. Luang Prabang was de volgende stad. Dit is een mooi rustieke stadje met veel sfeer. Ook hier zijn de mensen erg aardig, net als de rest van Laos. Ik ging samen met de Australiers, twee Nederlanders en een Iers meisje de stad verkennen. Aan de rivierkant kon je mooi de zonsondergang bekijken en at ik een lokale specialiteit: Ok Lam. Dit is een soort soep met varkensvlees en vet, veel vet. Deze : "specialiteit" liet ik voor de helft staan aangezien het niet erg bijzonder was. 'S avonds belandden we bij een voetvolleybal wedstrijd. Echt niet normaal hoe goed sommigen van de spelers met de bal om konden gaan. Het is niet een normale voetbal bij ons, maar van plastic gemaakt en veel kleiner. Daarna besloten we maar naar bed te gaan aangezien we erg moe waren van de busreis van 8 uur.
De volgende dag bezocht ik wat tempels, waar de stad van uitpuilt, waaronder eentje op een berg waar je erg mooi uitzicht had over de stad. 'S avonds gingen we uit, naja uit... ook hier is de fijne avondklok van toepassing, dus om half elf werden we eruit gezet. Gelukkig hebben ze ook hier een bowlingbaan waar ik mijn bowlingskills opkon vijzelen onder het genot van een biertje. En een score van 143 werd behaald door ondergetekende, hatsee! :) De Nederlanders en het Ierse meisje gingen met de boot naar noord Thailand. En wij gingen naar het zuiden.
Helaas zaten we nu in het noorden, dus hadden we een lange reis voor de boeg. Eerst de bus van luang Prabang naar Vientiane die 11 uur duurde, vervolgens een dag later de nachtbus naar Pakse in het zuiden die 9 uur duurde. Ook in deze bus was er geen rekening gehouden met Lange westerse mensen, want ik sliep samen met Sean een een bed dat te kort was om languit te liggen. Een soort van lepeltje lepeltje positie was het resultaat, waardoor ik toch nog 3 uur kon slapen.
Ok dus nu waren we in Pakse, helaas valt hier zo goed als niks te doen. Met wat Locals gingen we uit in een hippe club met allemaal foute Thaise en Laotiaanse popmuziek. En dat was Pakse ongeveer, voor mij dan, niet voor de mensen die er wonen. Die blijven er langer.
Goed waarvoor we naar zuid Laos waren gekomen was Champasak en de 4000 islands. Champasak is een relaxed dorpje met wat ruines van tempels in Khmer stijl. Helaas was ik al door de tempels in Angkor verpest, dus viel dit eigenlijk in het niets daarbij. De 4000 islands was andere koek. Dat is een heel groot meer met allemaal eilandjes, 4000 dus waarschijnlijk, maar ik heb ze niet geteld.
We verbleven op het eiland Don Det, wat ons was aangeraden door meerdere backpackers. Behalve relaxen en van het uitzicht genieten was er verder niet veel te doen. Een boekje lezen, eten, drinken, beetje rondfietsen, volleybal spelen en tafeltennisen. Stroom was er niet, behalve 's avonds wanneer de generators worden aangezien van half zes tot half elf. Daarna gaan de cafe's ook dicht en moet je je zelf maar vermaken. Op zo'n moment is het fijn om twee muzikanten bij je te hebben die samen met andere backpackers gingen jammen op een balkon aan de rivier van een van de guesthouses. Ultieme chillheid!
Na vier dagen had ik wel genoeg gechilled en was mijn geld ook op (geen stroom en dus ook geen pinautomaten op het eiland), en besloot ik verder te gaan naar thailand. De Australiers bleven nog een paar dagen, waarna ze naar Cambodja gaan. Misschien zie ik hen nog op de full moon party in Kho Pag Ngan (eiland in Thailand). Zo veel goede verhalen heb ik over dit feest gehoord dat ik er erg veel zin in heb. Ook weet ik van veel andere mensen die ik heb ontmoet op mijn reis dat ze daar zullen zijn, dus dat is wel leuk om hen weer te zien.
Nu ik weer in Bangkok ben, heb eindelijk een goede internetverbinding zodat ik mijn stapels foto's up kan loaden. Helaas besloot mijn camera het te begeven een paar dagen geleden :( Naja dan maar een nieuwe kopen, gelukkig zijn de prijzen van elektronica hier iets goedkoper dan in Nederland. Helaas kan deze camera niet alle foto's lezen van m'n geheugenkaart, dus sommige foto's zal ik jullie moeten onthouden totdat ik terugkom in Nederland.
Hier zijn ze dan eindelijk, de nieuwe foto's! http://picasaweb.google.com/richardinazie/RichardInZuidOostAzie?authkey=op-gDSQDioo
Maargoed, laat ik beginnen bij het begin: Vang Vieng in Laos nog steeds. Hier zijn we in totaal vier dagen gebleven voordat we door gingen verder naar het Noorden. Luang Prabang was de volgende stad. Dit is een mooi rustieke stadje met veel sfeer. Ook hier zijn de mensen erg aardig, net als de rest van Laos. Ik ging samen met de Australiers, twee Nederlanders en een Iers meisje de stad verkennen. Aan de rivierkant kon je mooi de zonsondergang bekijken en at ik een lokale specialiteit: Ok Lam. Dit is een soort soep met varkensvlees en vet, veel vet. Deze : "specialiteit" liet ik voor de helft staan aangezien het niet erg bijzonder was. 'S avonds belandden we bij een voetvolleybal wedstrijd. Echt niet normaal hoe goed sommigen van de spelers met de bal om konden gaan. Het is niet een normale voetbal bij ons, maar van plastic gemaakt en veel kleiner. Daarna besloten we maar naar bed te gaan aangezien we erg moe waren van de busreis van 8 uur.
De volgende dag bezocht ik wat tempels, waar de stad van uitpuilt, waaronder eentje op een berg waar je erg mooi uitzicht had over de stad. 'S avonds gingen we uit, naja uit... ook hier is de fijne avondklok van toepassing, dus om half elf werden we eruit gezet. Gelukkig hebben ze ook hier een bowlingbaan waar ik mijn bowlingskills opkon vijzelen onder het genot van een biertje. En een score van 143 werd behaald door ondergetekende, hatsee! :) De Nederlanders en het Ierse meisje gingen met de boot naar noord Thailand. En wij gingen naar het zuiden.
Helaas zaten we nu in het noorden, dus hadden we een lange reis voor de boeg. Eerst de bus van luang Prabang naar Vientiane die 11 uur duurde, vervolgens een dag later de nachtbus naar Pakse in het zuiden die 9 uur duurde. Ook in deze bus was er geen rekening gehouden met Lange westerse mensen, want ik sliep samen met Sean een een bed dat te kort was om languit te liggen. Een soort van lepeltje lepeltje positie was het resultaat, waardoor ik toch nog 3 uur kon slapen.
Ok dus nu waren we in Pakse, helaas valt hier zo goed als niks te doen. Met wat Locals gingen we uit in een hippe club met allemaal foute Thaise en Laotiaanse popmuziek. En dat was Pakse ongeveer, voor mij dan, niet voor de mensen die er wonen. Die blijven er langer.
Goed waarvoor we naar zuid Laos waren gekomen was Champasak en de 4000 islands. Champasak is een relaxed dorpje met wat ruines van tempels in Khmer stijl. Helaas was ik al door de tempels in Angkor verpest, dus viel dit eigenlijk in het niets daarbij. De 4000 islands was andere koek. Dat is een heel groot meer met allemaal eilandjes, 4000 dus waarschijnlijk, maar ik heb ze niet geteld.
We verbleven op het eiland Don Det, wat ons was aangeraden door meerdere backpackers. Behalve relaxen en van het uitzicht genieten was er verder niet veel te doen. Een boekje lezen, eten, drinken, beetje rondfietsen, volleybal spelen en tafeltennisen. Stroom was er niet, behalve 's avonds wanneer de generators worden aangezien van half zes tot half elf. Daarna gaan de cafe's ook dicht en moet je je zelf maar vermaken. Op zo'n moment is het fijn om twee muzikanten bij je te hebben die samen met andere backpackers gingen jammen op een balkon aan de rivier van een van de guesthouses. Ultieme chillheid!
Na vier dagen had ik wel genoeg gechilled en was mijn geld ook op (geen stroom en dus ook geen pinautomaten op het eiland), en besloot ik verder te gaan naar thailand. De Australiers bleven nog een paar dagen, waarna ze naar Cambodja gaan. Misschien zie ik hen nog op de full moon party in Kho Pag Ngan (eiland in Thailand). Zo veel goede verhalen heb ik over dit feest gehoord dat ik er erg veel zin in heb. Ook weet ik van veel andere mensen die ik heb ontmoet op mijn reis dat ze daar zullen zijn, dus dat is wel leuk om hen weer te zien.
Nu ik weer in Bangkok ben, heb eindelijk een goede internetverbinding zodat ik mijn stapels foto's up kan loaden. Helaas besloot mijn camera het te begeven een paar dagen geleden :( Naja dan maar een nieuwe kopen, gelukkig zijn de prijzen van elektronica hier iets goedkoper dan in Nederland. Helaas kan deze camera niet alle foto's lezen van m'n geheugenkaart, dus sommige foto's zal ik jullie moeten onthouden totdat ik terugkom in Nederland.
Hier zijn ze dan eindelijk, de nieuwe foto's! http://picasaweb.google.com/richardinazie/RichardInZuidOostAzie?authkey=op-gDSQDioo
zondag 12 oktober 2008
Noord Vietnam en ook een beetje Laos
Na Nha Trang ging ik dus naar Hoi An. Dit is een rustig plaatsje met een rivier erdoor heen. Het scheen ook een strand te hebben.... maar daar ben ik niet geweest. Hoi An is een plek met tientallen, misschien wel honderd klerenmakers. Voor 135 euro heb ik me een 3 delig pak, 1 paar nette schoenen en 1 paar adidas op maat laten maken. Ik heb dit op laten sturen naar Peter en Trudy, maar er werd me verteld dat het 3 tot 6 maanden zou duren. Ik ben benieuwd :) Verder was er niet veel te doen, behalve een tempel. Maar mensen raadden mij af om hier heen te gaan, aangezien ik al naar Angkor was geweest.
Een dag nadat ik aan was gekomen ging ik op zoek naar de Australiers. We besloten samen het vliegtuig te nemen van hier naar Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Dit was even iets comfortabeler dan 20 uur in de bus zitten en veel tijd hadden we niet meer aangezien ons visa de 4e af zou lopen. We besloten naar een backpackers hostel te gaan. Wat erg gezellig was maar wel prijzig voor een kamer die ik met 11 andere mensen moest delen. In Hanoi zelf was niet zo heel veel te doen. Er was wel een een mausoleum waar Ho Chi Minh zou zijn.... maar die was er helaas niet. Van hieruit deden we twee trips, eentje naar Halong Bay en eentje naar Sapa.
De foto's van Halong Bay hebben jullie al gezien, dus je kan zien hoe mooi het daar was. Echt fantastisch om daar rond te dobberen op een bootje. We ging ook nog een stukje kayaken. En 's avonds was er een groot feest op de boot. Niet zo gek, aangezien er alleen maar backpackers op de boot waren. We bleven slapen op de boot en de volgende dag gingen we weer aan wal om de bus terug te nemen naar Hanoi.
De dag erop gingen we naar Sapa met de nachttrein. Toen ik in de restauratie coupe ging zitten om wat drinken te kopen, zag ik de crew van RTL Travel met die bekende blonde gozert. Winston Gerstanovich ofzo? Naja in ieder geval wist ik toen dat ik naar een erg mooie plek zou gaan :) Dus over een tijdje kunnen jullie in Nederland zien waar ik geweest ben. Echt een prachtig gebied met bergen en rijstvelden. De mensen wonen hier nog traditioneel in houten huisjes en maken kleding van henna en verven ze met indigo. Beide planten groeien hier, maar de canabis plant gebruiken ze alleen voor kleding.... zeiden ze :) Onze gids was een meisje van 18 dat al twee jaar mensen begeleiden in het gebied. Ze kon erg goed Engels, beter dan Vietnamees, aangezien er in de bergen 54 verschillende stammen wonen en allemaal een eigen taal hebben. We verbleven hier een nacht en de volgende nacht gingen we weer terug naar Hanoi met de slaaptrein. Om 5 uur arriveerden we daar zo moe als een koe en besloten te kijken of we voor een paar uur een hotel konden krijgen. Gelukkig konden we een kamer krijgen voor $7 voor ons 3-en. Na 3 slechte nachten was dit wel even fijn. De rest van de dag besloten we een met wat engelsen in een cafetje door te brengen.
Ik was al een paar dagen aan het mailen met mn reisbureau in Nederland zodat ik mn ticket naar Amsterdam kon veranderen. Helaas waren ze net bezig met verbouwing van de website zodat ik niet kon zien hoe ik mn ticket kon veranderen. En het telefoonnummer gaf me alleen de informatie dat ik naar de website moest voor informatie :S Na een week heen en weer mailen met het reisbureau kwam ik erachter dat ik wel in Hanoi mn ticket om kon boeken, maar nergens in Laos. En die avond ging ik net weg naar Laos :S het vervelende is dat er nog maar een goedkope opties zijn om terug te vliegen vanuit Tokyo in begin/midden december. De andere tickets zijn al snel 2 keer zo duur (1200 euro) dan de goedkope (600 euro). Ik zou ook nog mn andere ticket kunnen annuleren, maar dan krijg ik maar 40% terug van het originele ticket (240 totaal). Maar mn reisbureau denkt dat er nog wel genoeg goedkope opties zijn als ik over een paar weken in Bangkok kom en daarom wacht ik nog maar even tot ik in Bangkok ben.
Genoeg gezeur! Voor nu dan :) De bus van Hanoi was .... apart, zou ik maar zeggen. We werden met een minibusje naar een grotere bus gebracht. Toen ik mn backpack in het bagageruim wilde leggen werd me verteld dat ie vol zat. Dan maar met tas en al naar binnen. Hier lagen allemaal zakken rijst op de grond. Huh, hebben ze dat niet in Laos ofzo? Alle backpackers zaten achterin met de tassen in het pad tussen de stoelen. Aangezien ik helemaal achterin zat moest ik via de armleuningen van de stoel naar achter klimmen. Toen de bus dan echt helemaal bomvol zat met mensen en spullen gingen we dan eindelijk weg. Maar dat is nog niet alles, want elk uur kwamen er nieuwe mensen bij terwijl er geen plaatsen vrij waren. Uiteindelijk waren er 10 meer mensen dan dat er stoelen waren. Een comfortabele rit van 22 uur was het dus niet echt, op zn zachtst gezegd. Gelukkig lag het relaxte Laos op ons te wachten.
Ik arriveerde in de hoofdstad Vientienne. Met maar liefst 200.000 inwoners. Het leek dus meer op een dorp dan op een stad. Maar de mensen zijn hier zo veel relaxter dan ergens anders in zuid-oost azie. En hier willen ze soms echt met je praten in plaats van constant geld aan je te verdienen. Na wat gefeest te hebben ontmoeten we mensen die hier woonden en die nodigden ons uit mee te gaan naar een andere club. Deze club was in een duur hotel waar je het dubbele betaalde voor een drankje dan in andere cafe's. Maar liefst, 2 euro, voor een "flesje" bier van 0,640 ml, jaja erg duur ;) Ook viel het op dat er heel veel prostituees waren, tenminste dat dacht ik. Dus toen wij 3-en werden uitgenodigd door 3 vrouwen van 30 (denk ik) om te gaan bowlen.... had ik het wel gezien. Sean en Ivan (australiers) gingen wel mee en kwamen de volgende dag pas om 11 uur terug. Het was dus mogelijk om te bowlen snachts om 4 uur vertelde ze me, maar uiteindelijk gingen ze ook mee naar huis met de vrouwen. Alleen hadden ze niet betaald uiteindelijk. Sean lag de hele dag depressief in bed te zijn aangezien hij met zn dronke kop iets stoms had gedaan. Hij heeft namelijk al 3 jaar een vriendin... In ieder geval, we gingen verder naar de volgende plaats: Vang Vieng.
Wat je hier kan doen is het volgende: je huurt voor een dag een zwemband en gaat de rivier op van 12 uur 's middags tot 6 uur 's avonds. Langs de rivier zijn 8 verschillende cafe's waar je dan naar toe drijft. Sommige hebben volleybal veldjes, eentje zelfs in de modder, wat voor leuke foto's zorgt :) Ook hebben ze allemaal eeen hele hoge schommel van 6 tot 14 meter waar je dan een keer heen en weer gaat om je vervolgens in het water te laten vallen. Super gezellig om met allemaal verschillende backpackers te spreken en te feesten hier. Maar nu naar 2 dagen "tuben" ben ik zo brak als wat en heb overal spierpijn van de schommels. Morgen weer een dag :) Oja, verder kan je hier overal friends, the simpsons en family guy kijken in cafe's . Dus op zo'n brakke dag als deze is dat wel effe lekker. Het enige vervelende hier zijn de muggen. Ik heb alleen al op mn rechter voet 30 muggenbeten, niet overdreven. Ik zal binnenkort weer veel foto's online zetten, net als de vele andere foto's op de welbekende link onder dit bericht.
Een dag nadat ik aan was gekomen ging ik op zoek naar de Australiers. We besloten samen het vliegtuig te nemen van hier naar Hanoi, de hoofdstad van Vietnam. Dit was even iets comfortabeler dan 20 uur in de bus zitten en veel tijd hadden we niet meer aangezien ons visa de 4e af zou lopen. We besloten naar een backpackers hostel te gaan. Wat erg gezellig was maar wel prijzig voor een kamer die ik met 11 andere mensen moest delen. In Hanoi zelf was niet zo heel veel te doen. Er was wel een een mausoleum waar Ho Chi Minh zou zijn.... maar die was er helaas niet. Van hieruit deden we twee trips, eentje naar Halong Bay en eentje naar Sapa.
De foto's van Halong Bay hebben jullie al gezien, dus je kan zien hoe mooi het daar was. Echt fantastisch om daar rond te dobberen op een bootje. We ging ook nog een stukje kayaken. En 's avonds was er een groot feest op de boot. Niet zo gek, aangezien er alleen maar backpackers op de boot waren. We bleven slapen op de boot en de volgende dag gingen we weer aan wal om de bus terug te nemen naar Hanoi.
De dag erop gingen we naar Sapa met de nachttrein. Toen ik in de restauratie coupe ging zitten om wat drinken te kopen, zag ik de crew van RTL Travel met die bekende blonde gozert. Winston Gerstanovich ofzo? Naja in ieder geval wist ik toen dat ik naar een erg mooie plek zou gaan :) Dus over een tijdje kunnen jullie in Nederland zien waar ik geweest ben. Echt een prachtig gebied met bergen en rijstvelden. De mensen wonen hier nog traditioneel in houten huisjes en maken kleding van henna en verven ze met indigo. Beide planten groeien hier, maar de canabis plant gebruiken ze alleen voor kleding.... zeiden ze :) Onze gids was een meisje van 18 dat al twee jaar mensen begeleiden in het gebied. Ze kon erg goed Engels, beter dan Vietnamees, aangezien er in de bergen 54 verschillende stammen wonen en allemaal een eigen taal hebben. We verbleven hier een nacht en de volgende nacht gingen we weer terug naar Hanoi met de slaaptrein. Om 5 uur arriveerden we daar zo moe als een koe en besloten te kijken of we voor een paar uur een hotel konden krijgen. Gelukkig konden we een kamer krijgen voor $7 voor ons 3-en. Na 3 slechte nachten was dit wel even fijn. De rest van de dag besloten we een met wat engelsen in een cafetje door te brengen.
Ik was al een paar dagen aan het mailen met mn reisbureau in Nederland zodat ik mn ticket naar Amsterdam kon veranderen. Helaas waren ze net bezig met verbouwing van de website zodat ik niet kon zien hoe ik mn ticket kon veranderen. En het telefoonnummer gaf me alleen de informatie dat ik naar de website moest voor informatie :S Na een week heen en weer mailen met het reisbureau kwam ik erachter dat ik wel in Hanoi mn ticket om kon boeken, maar nergens in Laos. En die avond ging ik net weg naar Laos :S het vervelende is dat er nog maar een goedkope opties zijn om terug te vliegen vanuit Tokyo in begin/midden december. De andere tickets zijn al snel 2 keer zo duur (1200 euro) dan de goedkope (600 euro). Ik zou ook nog mn andere ticket kunnen annuleren, maar dan krijg ik maar 40% terug van het originele ticket (240 totaal). Maar mn reisbureau denkt dat er nog wel genoeg goedkope opties zijn als ik over een paar weken in Bangkok kom en daarom wacht ik nog maar even tot ik in Bangkok ben.
Genoeg gezeur! Voor nu dan :) De bus van Hanoi was .... apart, zou ik maar zeggen. We werden met een minibusje naar een grotere bus gebracht. Toen ik mn backpack in het bagageruim wilde leggen werd me verteld dat ie vol zat. Dan maar met tas en al naar binnen. Hier lagen allemaal zakken rijst op de grond. Huh, hebben ze dat niet in Laos ofzo? Alle backpackers zaten achterin met de tassen in het pad tussen de stoelen. Aangezien ik helemaal achterin zat moest ik via de armleuningen van de stoel naar achter klimmen. Toen de bus dan echt helemaal bomvol zat met mensen en spullen gingen we dan eindelijk weg. Maar dat is nog niet alles, want elk uur kwamen er nieuwe mensen bij terwijl er geen plaatsen vrij waren. Uiteindelijk waren er 10 meer mensen dan dat er stoelen waren. Een comfortabele rit van 22 uur was het dus niet echt, op zn zachtst gezegd. Gelukkig lag het relaxte Laos op ons te wachten.
Ik arriveerde in de hoofdstad Vientienne. Met maar liefst 200.000 inwoners. Het leek dus meer op een dorp dan op een stad. Maar de mensen zijn hier zo veel relaxter dan ergens anders in zuid-oost azie. En hier willen ze soms echt met je praten in plaats van constant geld aan je te verdienen. Na wat gefeest te hebben ontmoeten we mensen die hier woonden en die nodigden ons uit mee te gaan naar een andere club. Deze club was in een duur hotel waar je het dubbele betaalde voor een drankje dan in andere cafe's. Maar liefst, 2 euro, voor een "flesje" bier van 0,640 ml, jaja erg duur ;) Ook viel het op dat er heel veel prostituees waren, tenminste dat dacht ik. Dus toen wij 3-en werden uitgenodigd door 3 vrouwen van 30 (denk ik) om te gaan bowlen.... had ik het wel gezien. Sean en Ivan (australiers) gingen wel mee en kwamen de volgende dag pas om 11 uur terug. Het was dus mogelijk om te bowlen snachts om 4 uur vertelde ze me, maar uiteindelijk gingen ze ook mee naar huis met de vrouwen. Alleen hadden ze niet betaald uiteindelijk. Sean lag de hele dag depressief in bed te zijn aangezien hij met zn dronke kop iets stoms had gedaan. Hij heeft namelijk al 3 jaar een vriendin... In ieder geval, we gingen verder naar de volgende plaats: Vang Vieng.
Wat je hier kan doen is het volgende: je huurt voor een dag een zwemband en gaat de rivier op van 12 uur 's middags tot 6 uur 's avonds. Langs de rivier zijn 8 verschillende cafe's waar je dan naar toe drijft. Sommige hebben volleybal veldjes, eentje zelfs in de modder, wat voor leuke foto's zorgt :) Ook hebben ze allemaal eeen hele hoge schommel van 6 tot 14 meter waar je dan een keer heen en weer gaat om je vervolgens in het water te laten vallen. Super gezellig om met allemaal verschillende backpackers te spreken en te feesten hier. Maar nu naar 2 dagen "tuben" ben ik zo brak als wat en heb overal spierpijn van de schommels. Morgen weer een dag :) Oja, verder kan je hier overal friends, the simpsons en family guy kijken in cafe's . Dus op zo'n brakke dag als deze is dat wel effe lekker. Het enige vervelende hier zijn de muggen. Ik heb alleen al op mn rechter voet 30 muggenbeten, niet overdreven. Ik zal binnenkort weer veel foto's online zetten, net als de vele andere foto's op de welbekende link onder dit bericht.
donderdag 2 oktober 2008
woensdag 24 september 2008
Omdat je een toeter hebt, wil dat nog niet zeggen dat je 'm elke 20 sec moet gebruiken :S
Na Siem Reap ging ik naar Phnom Penh. Hier zat ik in het backpackers gedeelte van de stad waar het best relaxed was. Een aantal restaurantjes serveerden ook westers eten waar je na 2 weken rijst en noedels echt wel trek in hebt. Ook waren er echt goddelijke fruitshakes te vinden. Hier heb ik 1 dag jetse advies opgevolgd en ben aan het water met een fruitsapje in mn ene hand en een boek in mn andere hand even lekker wezen chillen. Uiteraard was dit niet de reden waarom ik naar Phnom penh ging. Ik ontmoette een meisje uit Nieuw Zeeland waar ik de killing fields bezocht, het bijbehorende museum en het koninklijk paleis. Om te beginnen met de killing fields; ze vielen me niet tegen maar ik was ook niet zo heel erg onder de indruk. Tuurlijk weet ik dat hier gruwelijke dingen zich hebben afgespeeld (sommigen beweren dat er 3,5 miljoen mensen zijn vermoord, anderen 800.000), maar er valt niet zo veel zien. Dat wil zeggen; je ziet wat heuvels waar een bordje bijstaat "166 people were in this grave" of een ander groot getal. Het musem, S21, was daarentegen wel erg intressant omdat hier meer te zien is. Zo zie je super veel foto's (mugshots) van mensen die hier gemarteld en vermoord zijn. Omdat je al deze foto's ziet geeft het de 20.000 doden ook een gezicht en meer een idee over het massale aantal (20.000). Maar 7 overlevenden telde deze gevangenis die daarvoor als school diende.
Het koninklijk paleis was mooi om te zien, maar helaas kan mocht er binnen niet gefotografeerd worden... Dat is jammer omdat binnen ongeloofelijk veel gouden, en van ander kostbare stoffe,n boedha's gemaakt zijn. Een was 24 karaat goud en woog 90 kilo, hier zaten ook nog eens heel veel diamanten op.
Aangezien het vrijdag was kon ik pas maandag mn visa krijgen voor Vietnam en zou daarom de bus van dinsdag ochtend pas kunnen nemen. Hier had ik niet zo veel zin in omdat ik na 3 dagen phnom penh wel kende. Ik besloot daarom maar een visa van 2 weken te nemen omdat ik die meteen mee kon krijgen bij de ambassade van Vietnam.
Zaterdagvroeg (6.30) vertrok ik naar Saigon (Ho Chi Minh City). Voordeel was dan weer wel dat ik 's middags meteen de stad even kon bekijken. Zo gezegd zo gediggiedaan. Een mooie wandeling stond voor de boeg. Ik bekeek de lokale markt en bezocht een parlementsgebouw waar de Vietcong in 1975 letterlijk met de deur binnenviel. Met tanks, van die groene. 'S avonds ontmoette ik een Australische dude die tot zijn 5de levensjaar in holland had gewoond en een Amerikaans meisje. Waar ik mee uit eten ging en de volgende dag de Cu CHi tunnels 80 km ten noorden van Saigon bezocht. Dit zijn tunnels die de Viet Cong gebruikte om zo onopgemerkt de Amerikanen aan te vallen. Ze hadden 240 km aan tunnels gegraven en de ingangen waar goed bedekt met bladeren zodat ze niet opvielen. Maar als ze toch binnen kwamen hadden ze een aantal vallen gemaakt die behoorlijk gruwelijk waren. Ik zal er binnenkort een foto van op internet zetten (net als andere foto's natuurlijk). De ondergrondse gangen waren niet erg groot zodat de meeste amerikanen er sowieso niet door konden. Volgens de gids kwam dat doordat ze teveel blowden en daardoor vreetkicks kregen en dus dik werden.
De dag erop wilde ik naar het oorlogsmuseum gaan, maar blijkbaar was deze niet open om 12 uur. Toen ging ik maar in een parkje dichtbij een boek lezen. Opeens komt er een oud mannetje naar me toe die naar mn slippers kijkt. Of hij ze mag poetsen.... Slippers en poetsen...? Ik zeg dus dat het niet hoeft. Maar toen had ie al weer wat nieuws gevonden aan mn slippers, omdat de zool een beetje los zit. Hij pakt een potje lijm en begint te lijmen. terwijl ik 5 keer zeg dat ik het niet wil. Nadat ik door heb dat het toch geen nu heeft tegen te stribbelen, denk ik: " nouja dan krijgt die vent wel gewoon een dollar". Zegt ie uiteindelijk dat ie 6 dollar wil hebben :S Ja doei, daar kan je 5 potten lijm van kopen, ouwe. 1 dollar kan je krijgen. Even later komt er een Vietnameze jongen naar ons toe die tegen me begint te praten. Hij had een instrument bij zich, dus ik vroeg of ik het mocht zien. Haalt ie een oud chinees instrument te voorschijn die maar 200 vietnamezen spelen. Hij speelde het al 10 jaar zei hij, dus toen vroeg ik hem een stukje te spelen. ik denk dat het de rare chineze muziek is dat ik neit begrijp want ik hoorde toch wel een aantal valse noten :) Even later vroeg hij of ik zijn muziekles bij wilde wonen. Dat leek me wel wat, dus we toen stapten we de klas binnen met een oud vrouwtje die vriendelijk glimlachte. Hij liet me allemaal rare aziatische instrumenten zien om 1 minuut later me de deur te wijzen. Flinke miscommunicatie dus :D
Op naar de volgende plaats: Nha trang. Dat is een kustplaats in zuid Vietnam waar de Amerikaanse soldaten vroeger ook gingen zonnebaden. Dus dan doe ik dat ook maar he? Na een reis van 12 uur in een slaapbus kwam ik aan. Helaas ging het slapen erg slecht omdat die bedjes natuurlijk voor kleine aziaten zijn gemaakt en niet westerse kerels. De volgende keer neem ik wel een normale bus :) Hier ben ik met een tour naar 4 eilanden geweest waar we eerst naar een aquarium gingen en daarna we gingen snorkelen maar helaas was er niet zo veel zicht. Toen we gingen lunchen werden er allemaal borden met voedsel op de tafel gezet (in de boot) en kreeg iedereen eetstokjes en een klein kommetje. Op zn aziatisch, samen alles delen. Vervolgens werd een drumstel en een gitaar tevoorschijn gehaald en klom de kaptein met microfoon op de tafel en ging allemaal liedjes zingen. Uiteraard "mochten" de toeristen ook zingen. 2 australiers besloten zelf maar achter het drumstel en gitaar te gaan zitten om vervolgens jimi hendrix en nirvana te spelen :D De kaptein sprong hierna in het water en er werd een "barretje" tevoorschijn getoverd. Van piepschuim zodat ie bleef drijven met 4 flessen vieze zoete wijn. Volgens de kaptein smaakte het naar azijn met suiker... dat was wel een goede omschrijving :) Maar het was wel gezellig.
Met de 2 Aussie's heb ik e-mail adressen uitgewisseld aangezien die ook naar dezelfde plek gaan als ik, maar zij gingen vanavond al heen. Ik kon wel goed met ze opschieten en ze trekken ook verder naar het noorden om vervolgens Laos te bezoeken.... precies wat ik ook in gedachte had. Ze mailen het hotel als ze daar aankomen, zodat we daar kunnen afspreken.
Oja die titel van mn blog: iedereen toetert constant echt super vervelend. ik kan me niet voorstellen dat ze zelf weten wie er van welke richting toetert om welke reden... Hele idee van toetteren is dan weg in mijn ogen....
Het koninklijk paleis was mooi om te zien, maar helaas kan mocht er binnen niet gefotografeerd worden... Dat is jammer omdat binnen ongeloofelijk veel gouden, en van ander kostbare stoffe,n boedha's gemaakt zijn. Een was 24 karaat goud en woog 90 kilo, hier zaten ook nog eens heel veel diamanten op.
Aangezien het vrijdag was kon ik pas maandag mn visa krijgen voor Vietnam en zou daarom de bus van dinsdag ochtend pas kunnen nemen. Hier had ik niet zo veel zin in omdat ik na 3 dagen phnom penh wel kende. Ik besloot daarom maar een visa van 2 weken te nemen omdat ik die meteen mee kon krijgen bij de ambassade van Vietnam.
Zaterdagvroeg (6.30) vertrok ik naar Saigon (Ho Chi Minh City). Voordeel was dan weer wel dat ik 's middags meteen de stad even kon bekijken. Zo gezegd zo gediggiedaan. Een mooie wandeling stond voor de boeg. Ik bekeek de lokale markt en bezocht een parlementsgebouw waar de Vietcong in 1975 letterlijk met de deur binnenviel. Met tanks, van die groene. 'S avonds ontmoette ik een Australische dude die tot zijn 5de levensjaar in holland had gewoond en een Amerikaans meisje. Waar ik mee uit eten ging en de volgende dag de Cu CHi tunnels 80 km ten noorden van Saigon bezocht. Dit zijn tunnels die de Viet Cong gebruikte om zo onopgemerkt de Amerikanen aan te vallen. Ze hadden 240 km aan tunnels gegraven en de ingangen waar goed bedekt met bladeren zodat ze niet opvielen. Maar als ze toch binnen kwamen hadden ze een aantal vallen gemaakt die behoorlijk gruwelijk waren. Ik zal er binnenkort een foto van op internet zetten (net als andere foto's natuurlijk). De ondergrondse gangen waren niet erg groot zodat de meeste amerikanen er sowieso niet door konden. Volgens de gids kwam dat doordat ze teveel blowden en daardoor vreetkicks kregen en dus dik werden.
De dag erop wilde ik naar het oorlogsmuseum gaan, maar blijkbaar was deze niet open om 12 uur. Toen ging ik maar in een parkje dichtbij een boek lezen. Opeens komt er een oud mannetje naar me toe die naar mn slippers kijkt. Of hij ze mag poetsen.... Slippers en poetsen...? Ik zeg dus dat het niet hoeft. Maar toen had ie al weer wat nieuws gevonden aan mn slippers, omdat de zool een beetje los zit. Hij pakt een potje lijm en begint te lijmen. terwijl ik 5 keer zeg dat ik het niet wil. Nadat ik door heb dat het toch geen nu heeft tegen te stribbelen, denk ik: " nouja dan krijgt die vent wel gewoon een dollar". Zegt ie uiteindelijk dat ie 6 dollar wil hebben :S Ja doei, daar kan je 5 potten lijm van kopen, ouwe. 1 dollar kan je krijgen. Even later komt er een Vietnameze jongen naar ons toe die tegen me begint te praten. Hij had een instrument bij zich, dus ik vroeg of ik het mocht zien. Haalt ie een oud chinees instrument te voorschijn die maar 200 vietnamezen spelen. Hij speelde het al 10 jaar zei hij, dus toen vroeg ik hem een stukje te spelen. ik denk dat het de rare chineze muziek is dat ik neit begrijp want ik hoorde toch wel een aantal valse noten :) Even later vroeg hij of ik zijn muziekles bij wilde wonen. Dat leek me wel wat, dus we toen stapten we de klas binnen met een oud vrouwtje die vriendelijk glimlachte. Hij liet me allemaal rare aziatische instrumenten zien om 1 minuut later me de deur te wijzen. Flinke miscommunicatie dus :D
Op naar de volgende plaats: Nha trang. Dat is een kustplaats in zuid Vietnam waar de Amerikaanse soldaten vroeger ook gingen zonnebaden. Dus dan doe ik dat ook maar he? Na een reis van 12 uur in een slaapbus kwam ik aan. Helaas ging het slapen erg slecht omdat die bedjes natuurlijk voor kleine aziaten zijn gemaakt en niet westerse kerels. De volgende keer neem ik wel een normale bus :) Hier ben ik met een tour naar 4 eilanden geweest waar we eerst naar een aquarium gingen en daarna we gingen snorkelen maar helaas was er niet zo veel zicht. Toen we gingen lunchen werden er allemaal borden met voedsel op de tafel gezet (in de boot) en kreeg iedereen eetstokjes en een klein kommetje. Op zn aziatisch, samen alles delen. Vervolgens werd een drumstel en een gitaar tevoorschijn gehaald en klom de kaptein met microfoon op de tafel en ging allemaal liedjes zingen. Uiteraard "mochten" de toeristen ook zingen. 2 australiers besloten zelf maar achter het drumstel en gitaar te gaan zitten om vervolgens jimi hendrix en nirvana te spelen :D De kaptein sprong hierna in het water en er werd een "barretje" tevoorschijn getoverd. Van piepschuim zodat ie bleef drijven met 4 flessen vieze zoete wijn. Volgens de kaptein smaakte het naar azijn met suiker... dat was wel een goede omschrijving :) Maar het was wel gezellig.
Met de 2 Aussie's heb ik e-mail adressen uitgewisseld aangezien die ook naar dezelfde plek gaan als ik, maar zij gingen vanavond al heen. Ik kon wel goed met ze opschieten en ze trekken ook verder naar het noorden om vervolgens Laos te bezoeken.... precies wat ik ook in gedachte had. Ze mailen het hotel als ze daar aankomen, zodat we daar kunnen afspreken.
Oja die titel van mn blog: iedereen toetert constant echt super vervelend. ik kan me niet voorstellen dat ze zelf weten wie er van welke richting toetert om welke reden... Hele idee van toetteren is dan weg in mijn ogen....
maandag 15 september 2008
Angkor wat?
Inderdaad, Angkor wat. Ondertussen zweet ik mij als een otter en de otter zweette zich een richard. Hahaha wat een goeie grappen schudt deze jongen uit zn korte mouwen. Maargoed; Angkor Wat en die andere prachtige tempels bij Siem Reap in Cambodja. Helaas kan ik nu geen foto's uploaden (internet is zo traag hier), dus dat komt over een paar dagen hopelijk.
Ik vertrok uit Ko CHang vrijdag om een zware tocht tegemoet te gaan. Het duurde eerst 6 uur voordat ik bij een plek was waar een visa geregeld kon worden. Visa kostte natuurlijk duurder dan ik van veel mensen hoorde, maargoed wat kan je doen als je bijna bij de grens bent. Vervolgens werden we afgezet door de bus bij de grens van Cambodja waar een mannetje ons vertelde dat de weg heel slecht was naar Siem reap en een groep mensen de dag ervoor pas om 3 uur snachts aan waren gekomen. Dus we konden ook een taxi krijgen van hem voor $15 pp, ja doei. Ik had immers al de busticket naar Siem Reap. We liepen de grens over en die fijne vent vertelde ons dat je erg op je spullen moest passen aangezien er veel kindertjes mensen beroofden. Ook vertelde hij dat je geen geld kon pinnen en dat er weinig banken waren in Cambodja, daarom raadde hij ons aan om nu nog geld te pinnen en dan bij een wisselkantoor wat geld te wisselen. Ok zo gezegd zo gedaan. Later bleek dat ik natuurlijk was afgezet, in plaats van 100 euro had ik maar 63 euro in Cambodjaans geld gekregen had :S &)*!@#% Ach tja wat doe je eraan. Volgende keer beter 2 keer denken voor dit soort rare informatie dat je geen geld kan krijgen in een land.
Afin, ik stapte in de bus en dat was het begin van een helse tocht. Het was een weg vol met geulen en hobbels waar af en toe wat asfalt op lag, maar meestal gewoon alleen klei en zand was. Na 30 minuten kregen we ook nog eens een lekke band.... Maargoed ik had al gehoord dat dit soort dingen vaker gebeuren, dus zo erg was het niet. Ik leerde 2 Zweedse en 1 Nederlands meisje kennen die ook pas 10 dagen op weg waren. De rest van de reis liep redelijk voorspoedig en we kwamen om 9 uur 's avonds aan. Bus uitgelopen en HOPPATA een stuk of 6 tuk tuk mannetjes die je mee wilde nemen. Ook al maakte je duidelijk dat je eerst nog een hostel uit moest zoeken bleven ze maar aan je kop zeuren. Naja ik besloot samen met die drie meisjes dan maar een guesthouse te gaan die de Canadees me had aanbevolen te nemen; het Good Kind Guesthouse, klinkt goed toch? :) Het was goed betaalbaar en de mensen van het hostel waren ook aardig.
De volgende dag gingen we dan naar Angkor met al zijn prachtige tempels. Hier heb ik nu 3 dagen rondgedoold en nog niet eens alles gezien daar. Maar ik ben echt verzadigd en meer heb ik geen behoefte aan. Ik zal hopelijk snel die foto's uploaden zodat je kan zien wat voor schitterende dingen ik gezien heb.
Oja, gisteren ging ik uit met die drie meisjes plus een Amerikaan. Na wat alcohol in ons lichaam te hebben gestopt wilde we toch wel eens naar een Karaoke bar. Want daar is azie ook om bekend toch? We kregen instructies van iemand die wel een plek wist. Daar aangkomen was het nog net geen stripclub waar een aantal half naakte vrouwen aan het dansen waren. Hmmmm. Ze hadden wel wat prive hokjes waar je aan karaoke kon doen.... Maar daar hadden we niet echt zin in. We wilde liever met een groot publiek onze kunsten vertonen :)
Mijn plan is nu om over 2 dagen verder te trekken naar de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh, waar ik naar de killing fields wil gaan.
Ik vertrok uit Ko CHang vrijdag om een zware tocht tegemoet te gaan. Het duurde eerst 6 uur voordat ik bij een plek was waar een visa geregeld kon worden. Visa kostte natuurlijk duurder dan ik van veel mensen hoorde, maargoed wat kan je doen als je bijna bij de grens bent. Vervolgens werden we afgezet door de bus bij de grens van Cambodja waar een mannetje ons vertelde dat de weg heel slecht was naar Siem reap en een groep mensen de dag ervoor pas om 3 uur snachts aan waren gekomen. Dus we konden ook een taxi krijgen van hem voor $15 pp, ja doei. Ik had immers al de busticket naar Siem Reap. We liepen de grens over en die fijne vent vertelde ons dat je erg op je spullen moest passen aangezien er veel kindertjes mensen beroofden. Ook vertelde hij dat je geen geld kon pinnen en dat er weinig banken waren in Cambodja, daarom raadde hij ons aan om nu nog geld te pinnen en dan bij een wisselkantoor wat geld te wisselen. Ok zo gezegd zo gedaan. Later bleek dat ik natuurlijk was afgezet, in plaats van 100 euro had ik maar 63 euro in Cambodjaans geld gekregen had :S &)*!@#% Ach tja wat doe je eraan. Volgende keer beter 2 keer denken voor dit soort rare informatie dat je geen geld kan krijgen in een land.
Afin, ik stapte in de bus en dat was het begin van een helse tocht. Het was een weg vol met geulen en hobbels waar af en toe wat asfalt op lag, maar meestal gewoon alleen klei en zand was. Na 30 minuten kregen we ook nog eens een lekke band.... Maargoed ik had al gehoord dat dit soort dingen vaker gebeuren, dus zo erg was het niet. Ik leerde 2 Zweedse en 1 Nederlands meisje kennen die ook pas 10 dagen op weg waren. De rest van de reis liep redelijk voorspoedig en we kwamen om 9 uur 's avonds aan. Bus uitgelopen en HOPPATA een stuk of 6 tuk tuk mannetjes die je mee wilde nemen. Ook al maakte je duidelijk dat je eerst nog een hostel uit moest zoeken bleven ze maar aan je kop zeuren. Naja ik besloot samen met die drie meisjes dan maar een guesthouse te gaan die de Canadees me had aanbevolen te nemen; het Good Kind Guesthouse, klinkt goed toch? :) Het was goed betaalbaar en de mensen van het hostel waren ook aardig.
De volgende dag gingen we dan naar Angkor met al zijn prachtige tempels. Hier heb ik nu 3 dagen rondgedoold en nog niet eens alles gezien daar. Maar ik ben echt verzadigd en meer heb ik geen behoefte aan. Ik zal hopelijk snel die foto's uploaden zodat je kan zien wat voor schitterende dingen ik gezien heb.
Oja, gisteren ging ik uit met die drie meisjes plus een Amerikaan. Na wat alcohol in ons lichaam te hebben gestopt wilde we toch wel eens naar een Karaoke bar. Want daar is azie ook om bekend toch? We kregen instructies van iemand die wel een plek wist. Daar aangkomen was het nog net geen stripclub waar een aantal half naakte vrouwen aan het dansen waren. Hmmmm. Ze hadden wel wat prive hokjes waar je aan karaoke kon doen.... Maar daar hadden we niet echt zin in. We wilde liever met een groot publiek onze kunsten vertonen :)
Mijn plan is nu om over 2 dagen verder te trekken naar de hoofdstad van Cambodja, Phnom Penh, waar ik naar de killing fields wil gaan.
donderdag 11 september 2008
Foto's
Om het wat overzichterlijker voor mezelf te maken load ik hier af en toe foto's up.
http://picasaweb.google.com/richardinazie/RichardInZuidOostAzie?authkey=op-gDSQDioo#
http://picasaweb.google.com/richardinazie/RichardInZuidOostAzie?authkey=op-gDSQDioo#
Ko Samed & Ko Chang
Ongeveer 4 dagen geleden vertrok ik uit bangkok naar Ko Samed, een eiland bij de oostelijke kust van Thailand. Twee vriendinnen van het Engelse meisje die ik ontmoet had, gingen met ons mee. Het duurde 3 uur en daarna konden we met de boot naar het eiland,Ko Samet. Het was echt zo'n bounty strand, super om daar een paar dagen te chillen op het strand. Daar aangekomen gingen we op zoek naar een bungalowtje. Als snel ontmoeten we ook 3 andere touristen waarvan er een geen kamergenootje had. Het was een aardige canadees waar ik nu een aantal dagen een kamer deel om zo de kosten te delen. We kozen een erg goedkope bungalow (3 euro) waar een 2 persoonsbed in zat, een toilet en een douche met koud water. Maar als je aan het strand kan liggen heb je toch niet zo veel nodig. Helaas regende het 2 uur per dag wat voor wat verveling zorgde. Gelukkig heb ik mijn ipod en wat boeken mee (eentje over Richard in Zuid-Oost Azie, The beach, je kent de film vast wel). Het was er wel relaxed, maar af en toe wel erg rustig. De meeste restaurants en cafe s hadden maar een aantal gasten. Gelukkig hadden we een klein groepje van 7 man (ook nog 2 italianen) zodat het 's avonds en overdag wel gezellig was. Die Italianen hadden elkaar leren kennen in Chang Mai (Noord Thailand) waar ze allebei voor 1,5 maand allerlei cursussen hadden gevolgd om te kunnen masseren, thaise massage, been en voet massage, olie massage en massage met kruiden. Ik hoorde dat je een zo'n cursus kan doen in 10 dagen. Aangezien Chaja veel last heeft van haar rug ben ik van plan ook zo'n cursus te volgen.Na een paar dagen Ko Samed ging ik samen met de Canadees, en het Engelse meisje naar en we naar het volgende eiland, Koh Chang (ten oosten van Ko Samed, dichtbij de Cambodjaanse grens). We hebben echt een super hotel (ik denk iets van 4 sterren) met twee grote bedden, tv zwembad, warm water en 100 meter van het strand. Echt fijn om weer eens een warme douche te hebben en in wat luxe te leven. Helaas heeft het vandaag alleen nog maar geregend en de voorspellingen voor de komende dagen zijn ook slecht. Daarom ga ik morgen waarschijnlijk naar Cambodja. Het Engelse meisje gaat naar het zuiden van Thailand, waar ik later op mijn reis nog heen wil gaan maar nu totaal niet op mijn route licht. De Canadees gaat over een paar dagen weer naar huis. Dus ik ben benieuwd wat voor mensen ik morgen/overmorgen zal ontmoeten. In Cambodja wil ik naar de Angkor Wat(bekend van de Tomb Raider film) tempels gaan. http://en.wikipedia.org/wiki/Angkor_wat
Ik voelde me 3 dagen geleden nog steeds niet op mijn gemak zo alleen zo ver weg. Dus ik twijfelde of ik er goed aan had gedaan op reis te gaan. Ik bekijk het nu in ieder geval een maand aan en zie dan wel hoe het gaat. Dan heb ik het in ieder geval geprobeerd. Het gaat nu gelukkig weer wat beter met me en heb veel zin om die tempels te gaan bekijken.
zaterdag 6 september 2008
06-09-'08
Tempel
Grote Buddha
De Indiaase en Engelse backpackers.
Het was keihard aan het regenen.
Tempel
Woensdag avond liep ik door het welbekende Khao San Road in Bangkok waar naast een aantal cafe's er heel veel backpackers rondlopen en nog meer Thaise mensen die dingen willen verkopen. Ik las in de lonely planet dat het leuk was 's avonds om over de markt in Chinatown te lopen. Aangezien dit nogal een eind was besloot ik met een tuk tuk te gaan, die mij voor 50 cent wel heen en weer wilde brengen. PRIMA. Nou niet dus, want hij vroeg me eerst wat ik nog allemaal wilde doen in Thailand en voordat ik het wist stonden we bij een reisbureau. Als ik even naar binnen zou gaan zou de tuk tuk rijder een coupon voor benzine krijgen. Dacht het dus ff niet. Dus na wat tegenstribbelen gingen we weer verder richting chinatown. Hij vroeg me of ik van Thaiboksen hield en liet me vervolgens een foto van hem zien toen hij een thaiboks wedstrijd verloren had. Als hij nou gewonnen had, had het misschien meer indruk gemaakt :) Maargoed hij zei dat hij nog wel een goed restaurant wist waar je goedkoop kon eten, nee bedankt, ik heb net gegeten. Ook liet hij een flyer zien van een aantal half naakte vrouwen, met de woorden " massage". Daar dacht ik me slim uit te lullen door te zeggen dat ik een vriendin had. Helaas bleef hij maar over het restaurant en de massage doorzagen en dat hij anders geen benzine coupones zou krijgen. Na veel gezeur van mijn kant zette hij me af vlakbij Chinatown. Maar nu wilde hij opeens ruim 3 x zoveel hebben omdat hij die coupones niet kreeg. Ja doei! We hadden een andere deal, gozert.
Helaas waren we door de detour van die tuk tuk rijder 1 uur verder en was de markt al over... Ik zag nog wel een hoop naakte eenden, dus daar heb ik maar een foto van gemaakt. Ik besloot terug te lopen maar raakte verdwaald. Toen toch maar een taxi aangehouden en deze bracht me in 10 minuten terug bij mijn hotel... Die tuk tuk rijder had dus echt een flink eind omgereden :S
Na dit avontuur had ik wel behoefte om het met iemand te delen, maar ik kende niemand... Ik voelde ik me toch best wel eenzaam aangezien ik behalve wat praatjes te hebben gemaakt met een gast in het internet cafe en bediendes bij een cafe, geen contact had gemaakt met backpackers.
Ik had geen zin meer om alleen te zijn dus 2 backpackers die mij gisteren aanspraken omdat ze de richting wilden weten, vroeg ik maar of ik met ze mee mocht. Gelukkig was dat geen probleem en gingen we een tempel bekijken. Daar namen we ook een Thaise massage wat achteraf wel relaxed was... Het ging er echt ruig aan toe :)
's avond zijn we naar het hostel van een van die twee mensen gegaan waar het een hele gezellige boel was met een aantal engelsen en een amerikaan die een film aan het kijken waren. Met een groep van 10 man gingen we uit, wat erg leuk was :)
Hopelijk heb ik nu wat meer "cohones" om mensen aan te spreken.
Waarschijnlijk ga ik met drie mensen morgen naar Ko Sanet & Ko Chang. Een echt reisplan moet ga ik ik zo nog uitstippelen, maar het begin is er in ieder geval.
donderdag 4 september 2008
04-09-08
Daar istie dan! Die jonge met die lange ledematen, Richard JWTHectors. En ook de weblog! Dan is de stap naar hyves ook neit meer zo groot toch? HAHAHA denk het ook :P
Na een moeilijk afscheid met mijn ouders en wat vrienden stapte ik dan in het vliegtuig. Naast me zat een soort van sibren/anne combinatie; je kent het wel, zo'n figuur dat flink last heeft van gassen. Om 7 uur lokale tijd (1 Nederlandse tijd)kwam ik aan in Hong kong. Slapen in het vlieftuig lukte niet omdat het nog zo vroeg was. In Hong kong ben ik met een kabelaan een gedeelte van de stad gezien. Dat was erg mooi om al die bergen te zien met af en toe een x aantal wolkenkrabbers. Aan het einde van de rit kwam ik in een soort dorpje terecht waar allemaal shows en andere touristische attracties waren gemaakt. Ook was er een budhistische tempel daar in de buurt waar ik een kijkje heb genomen. Om een uurtje of 13 (7 uur Nederlandse tijd) was ik echt kapot en ging ik maar terug naar het vliegveld. Daar viel ik bijna in slaap, maar gelukkig ben ik wakker gebleven tot 17 uur toen mijn vliegtuig naar Bangkok ging. Opeens waren we in de lucht, het opstijgen had ik blijkbaar gemist doordat ik in slaap was gevallen. Daarna heb ik ook nog een uurtje geslapen. Mijn tas was gelukkig ook aangekomen in Bangkok en toen kon ik naar het Hotel gaan met de bus. Daar was ik binnen een uur. Om 11 uur viel ik uitgeteld in slaap. Om vervolgens te slapen tot 1 uur 's middags. hier heb ik nog niet zo veel gezien, beetje rondgelopen. Ik wil zo naar een thaiboks wedstrijd gaan kijken en dan begint morgen echt het bekijken van de stad. Ik denk dat ik dan ook een beetje een reisplan ga maken voor de eerste weken, zodat ik een beetje een doel voor ogen heb.
Kamer in Guesthouse
Abonneren op:
Posts (Atom)