Omdat je een toeter hebt, wil dat nog niet zeggen dat je 'm elke 20 sec moet gebruiken :S

Na Siem Reap ging ik naar Phnom Penh. Hier zat ik in het backpackers gedeelte van de stad waar het best relaxed was. Een aantal restaurantjes serveerden ook westers eten waar je na 2 weken rijst en noedels echt wel trek in hebt. Ook waren er echt goddelijke fruitshakes te vinden. Hier heb ik 1 dag jetse advies opgevolgd en ben aan het water met een fruitsapje in mn ene hand en een boek in mn andere hand even lekker wezen chillen. Uiteraard was dit niet de reden waarom ik naar Phnom penh ging. Ik ontmoette een meisje uit Nieuw Zeeland waar ik de killing fields bezocht, het bijbehorende museum en het koninklijk paleis. Om te beginnen met de killing fields; ze vielen me niet tegen maar ik was ook niet zo heel erg onder de indruk. Tuurlijk weet ik dat hier gruwelijke dingen zich hebben afgespeeld (sommigen beweren dat er 3,5 miljoen mensen zijn vermoord, anderen 800.000), maar er valt niet zo veel zien. Dat wil zeggen; je ziet wat heuvels waar een bordje bijstaat "166 people were in this grave" of een ander groot getal. Het musem, S21, was daarentegen wel erg intressant omdat hier meer te zien is. Zo zie je super veel foto's (mugshots) van mensen die hier gemarteld en vermoord zijn. Omdat je al deze foto's ziet geeft het de 20.000 doden ook een gezicht en meer een idee over het massale aantal (20.000). Maar 7 overlevenden telde deze gevangenis die daarvoor als school diende.
Het koninklijk paleis was mooi om te zien, maar helaas kan mocht er binnen niet gefotografeerd worden... Dat is jammer omdat binnen ongeloofelijk veel gouden, en van ander kostbare stoffe,n boedha's gemaakt zijn. Een was 24 karaat goud en woog 90 kilo, hier zaten ook nog eens heel veel diamanten op.
Aangezien het vrijdag was kon ik pas maandag mn visa krijgen voor Vietnam en zou daarom de bus van dinsdag ochtend pas kunnen nemen. Hier had ik niet zo veel zin in omdat ik na 3 dagen phnom penh wel kende. Ik besloot daarom maar een visa van 2 weken te nemen omdat ik die meteen mee kon krijgen bij de ambassade van Vietnam.
Zaterdagvroeg (6.30) vertrok ik naar Saigon (Ho Chi Minh City). Voordeel was dan weer wel dat ik 's middags meteen de stad even kon bekijken. Zo gezegd zo gediggiedaan. Een mooie wandeling stond voor de boeg. Ik bekeek de lokale markt en bezocht een parlementsgebouw waar de Vietcong in 1975 letterlijk met de deur binnenviel. Met tanks, van die groene. 'S avonds ontmoette ik een Australische dude die tot zijn 5de levensjaar in holland had gewoond en een Amerikaans meisje. Waar ik mee uit eten ging en de volgende dag de Cu CHi tunnels 80 km ten noorden van Saigon bezocht. Dit zijn tunnels die de Viet Cong gebruikte om zo onopgemerkt de Amerikanen aan te vallen. Ze hadden 240 km aan tunnels gegraven en de ingangen waar goed bedekt met bladeren zodat ze niet opvielen. Maar als ze toch binnen kwamen hadden ze een aantal vallen gemaakt die behoorlijk gruwelijk waren. Ik zal er binnenkort een foto van op internet zetten (net als andere foto's natuurlijk). De ondergrondse gangen waren niet erg groot zodat de meeste amerikanen er sowieso niet door konden. Volgens de gids kwam dat doordat ze teveel blowden en daardoor vreetkicks kregen en dus dik werden.
De dag erop wilde ik naar het oorlogsmuseum gaan, maar blijkbaar was deze niet open om 12 uur. Toen ging ik maar in een parkje dichtbij een boek lezen. Opeens komt er een oud mannetje naar me toe die naar mn slippers kijkt. Of hij ze mag poetsen.... Slippers en poetsen...? Ik zeg dus dat het niet hoeft. Maar toen had ie al weer wat nieuws gevonden aan mn slippers, omdat de zool een beetje los zit. Hij pakt een potje lijm en begint te lijmen. terwijl ik 5 keer zeg dat ik het niet wil. Nadat ik door heb dat het toch geen nu heeft tegen te stribbelen, denk ik: " nouja dan krijgt die vent wel gewoon een dollar". Zegt ie uiteindelijk dat ie 6 dollar wil hebben :S Ja doei, daar kan je 5 potten lijm van kopen, ouwe. 1 dollar kan je krijgen. Even later komt er een Vietnameze jongen naar ons toe die tegen me begint te praten. Hij had een instrument bij zich, dus ik vroeg of ik het mocht zien. Haalt ie een oud chinees instrument te voorschijn die maar 200 vietnamezen spelen. Hij speelde het al 10 jaar zei hij, dus toen vroeg ik hem een stukje te spelen. ik denk dat het de rare chineze muziek is dat ik neit begrijp want ik hoorde toch wel een aantal valse noten :) Even later vroeg hij of ik zijn muziekles bij wilde wonen. Dat leek me wel wat, dus we toen stapten we de klas binnen met een oud vrouwtje die vriendelijk glimlachte. Hij liet me allemaal rare aziatische instrumenten zien om 1 minuut later me de deur te wijzen. Flinke miscommunicatie dus :D
Op naar de volgende plaats: Nha trang. Dat is een kustplaats in zuid Vietnam waar de Amerikaanse soldaten vroeger ook gingen zonnebaden. Dus dan doe ik dat ook maar he? Na een reis van 12 uur in een slaapbus kwam ik aan. Helaas ging het slapen erg slecht omdat die bedjes natuurlijk voor kleine aziaten zijn gemaakt en niet westerse kerels. De volgende keer neem ik wel een normale bus :) Hier ben ik met een tour naar 4 eilanden geweest waar we eerst naar een aquarium gingen en daarna we gingen snorkelen maar helaas was er niet zo veel zicht. Toen we gingen lunchen werden er allemaal borden met voedsel op de tafel gezet (in de boot) en kreeg iedereen eetstokjes en een klein kommetje. Op zn aziatisch, samen alles delen. Vervolgens werd een drumstel en een gitaar tevoorschijn gehaald en klom de kaptein met microfoon op de tafel en ging allemaal liedjes zingen. Uiteraard "mochten" de toeristen ook zingen. 2 australiers besloten zelf maar achter het drumstel en gitaar te gaan zitten om vervolgens jimi hendrix en nirvana te spelen :D De kaptein sprong hierna in het water en er werd een "barretje" tevoorschijn getoverd. Van piepschuim zodat ie bleef drijven met 4 flessen vieze zoete wijn. Volgens de kaptein smaakte het naar azijn met suiker... dat was wel een goede omschrijving :) Maar het was wel gezellig.
Met de 2 Aussie's heb ik e-mail adressen uitgewisseld aangezien die ook naar dezelfde plek gaan als ik, maar zij gingen vanavond al heen. Ik kon wel goed met ze opschieten en ze trekken ook verder naar het noorden om vervolgens Laos te bezoeken.... precies wat ik ook in gedachte had. Ze mailen het hotel als ze daar aankomen, zodat we daar kunnen afspreken.

Oja die titel van mn blog: iedereen toetert constant echt super vervelend. ik kan me niet voorstellen dat ze zelf weten wie er van welke richting toetert om welke reden... Hele idee van toetteren is dan weg in mijn ogen....